Begin dit jaar leverde ik, ver over de deadline, het gedicht in dat mij door dichter, componist, kunstenaar en programmeur Bas Geerts gevraagd was te schrijven voor het festival Musica Sacra Maastricht. Ik schreef het toen ik oververmoeid aan het raken was en het was het laatste dat ik maakte: daarna was het - tot vandaag aan toe - stil in mijn hoofd.
De bedoeling was dat iemand het op muziek zou zetten. Of het in elk geval als aanleiding zou nemen voor een compositie van nieuwe sacrale muziek. Die iemand werd Willie Arets, die 'smekende' componeerde, een stuk voor twee saxofoons en twee stemmen (een bariton en een sopraan). Afgelopen zaterdag heb ik op het festival 'smekende' voor het eerst gehoord. In de Basiliek van Sint Servaas werd hij door Caroline von Estorff (sopraan), Joshua Franken (bariton), Marta Yébenes Hidalgo (saxofoon) en Astrid Boekel (saxofoon) uitgevoerd.
Hier kun je het gedicht lezen, en luisteren naar een opname van de uitvoering. Die uitvoering was fantastisch, de opname is een beetje provisorisch (de stemmen vallen wat naar de achtergrond). Wil je het stuk écht goed horen, organiseer dan een uitvoering! De partituur is beschikbaar.
waarom wilt u mij smekende,
hier op de grond
aan de rand van uw woord,
brengt uw gebekerde
nee in mijn mond,
waarom ketent u mij,
waarom in dit ontbrekende,
niet in de wereld uw wezende
maar wat in het alles naar u toe bewegende
stekende blijft op mijn tong,
waarom dit bitter begon,
dit appèl
waarop u blijft rekenen,
speek ik u, visser van vrezenden,
van mijn verhemelte
weg op de tel
dat u beetheeft,
spiegelt dat spreeksel
mijn anti-peristaltisch weerstreven
te zijn naar uw beeld,
bevende
spijk in de grond,
buiten de rand van het oord
van het van mond-
vlees geledigde spreken
waarom kijkt u toch steeds
naar mij op
mij verstervend verbeeldende
of u gebroken het in gebreke
geblevene evenwel
levende, levende
wilt, u, mij, smekende