Joost Baars

Een geest in de keel, het door Caroline Meijer vertaalde A ghost in the throat van Doireann Ní Ghríofa, is genomineerd voor de Europese...

Ik heb een fascinatie voor kunstenaars die met heel weinig heel veel kunnen doen. In de poëzie is Robert Creeley bijvoorbeeld zo iemand....

Mijn moeder heeft ooit aan de keukentafel vrij stellig beweerd dat ze niet om Moederdag gaf. Ze vond het leuk toen wij - mijn broer en ik...

'Sorrow is nothing more than worn out joy.' hoor je Kurt - gespeeld door singer/songwriter Will Oldham - op een gegeven moment zeggen in...

Ik ging op reis - Terschelling - en deed wat ik wel vaker doe als ik op vakantie ga: ik trek een paar boeken uit de kast die ik ooit...

Tijdens de (semi-)lockdown trek ik ongelezen, half gelezen en helemaal gelezen bundels uit mijn poëziekast, en schrijf ik over een...

Dagsluiting #4: nav een gedicht van Martijn Teerlinck

MASKER Ik kijk naar een film van het carnaval in Venetië waarin reusachtige poppen met monstreuze koppen geluidloos van oor tot oor...

Tijdens de coronacrisis blog ik aan het einde van de dag over een gedicht waaraan ik heb moeten denken.

o kraai, wat doe je in mijn binnenplaats?

(Dit stukje verscheen eerder op de website van Boekhandel Van Rossum) Het is écht moeilijk om helder te schrijven over iets dat zo...

In Kieslowski's Trois couleurs: bleu probeert Julie (gespeeld door Juliette Binoche) haar verongelukte man en dochter te vergeten.

Ik zag de film De Patrick en moest denken aan een andere film: Pink Floyd The Wall van Alan Parker.

De film Summer palace van de Chinese filmmaker Lou Ye portretteert de uitbarsting van een revolutie als een uitbarsting van verlangen. Niet

Waarom lijkt het zo lastig om iets nieuws te beginnen? Ik denk omdat 'iets nieuws' zich niet vooruit laat denken in het oude. Omdat het denk

Beluister de opname van de compositie die Willie Arets maakte n.a.v. een gedicht van mij.

Literair tijdschrift Terras publiceerde in het nieuwe nummer mijn vertalingen van vijf gedichten uit de bundel Psalms (2010) van Joy Ladin.

Zojuist gepubliceerd in nY: mijn vertaling van een tekst van Quintan Ana Wikswo.

Bij de dood van Wim Brands.